Śladami Juliana Tuwima (ok.1,5h – od szkół podstawowych)

W czasie tej wycieczki poruszamy się głównie ulicą Piotrkowską szukając miejsc związanych z łódzkim poetą, ale także próbujemy "przenieść się" do czasów jego dzieciństwa. Dzięki temu możemy odkryć Łódź z przełomu XIX i XX w., z czasów początków kina, elektryczności i wielkich przemian społeczno-kulturowych.

Julian Tuwim

Julian Tuwim urodził się nad ranem 13 września 1894 roku w Łodzi. Pochodził z rodziny zasymilowanych łódzkich Żydów, z której wyniósł miłość do poezji polskiej, a także – dzięki zainteresowaniom ojca – zamiłowania lingwistyczne. W specjalnym zeszycie zapisywał wyszukane gdzieś, ciekawie brzmiące słowa z przeróżnych, nawet najbardziej egzotycznych języków. Wypisywał je, kolekcjonował, porównywał ze sobą.

Język nie był jednak jedyną pasją Tuwima. Po latach poeta wspominał też o innych fascynacjach, na przykład swoich przygodach z chemią, magią, zielarstwem. Echa tych młodzieńczych zainteresowań można odnaleźć w jego twórczości.

Właściwy debiut Tuwima nastąpił 6 stycznia 1913 roku, gdy w 6. numerze „Kuriera Warszawskiego” ukazał się wiersz Prośba, zaczynający się słowami: „Jedni niech będą rycerze, wojenne niech noszą szaty…” Wiersz podpisany był inicjałami ukochanej (i późniejszej żony) Tuwima – Stefanii Marchwiówny.

W 1916 roku Tuwim wyjechał na studia do Warszawy, gdzie znacznie zbliżył się do środowiska literackiego. Rozpoczął tam współpracę z kabaretami, a także akademickim czasopismem „Pro Arte et Studio”. To w tym piśmie w 1918 roku ukazał się kontrowersyjny wiersz Tuwima pt. Wiosna, który sprawił, że cała Warszawa usłyszała o młodym poecie. W tym samym roku Tuwim wydał pierwszy tom swoich wierszy – Czyhanie na Boga.

Również w roku 1918 Tadeusz Raabe i Antoni Słonimski wpadli na pomysł założenia kawiarni poetyckiej. Do jej komitetu dołączyli Julian Tuwim i Jan Lechoń. Kawiarnia Pod Picadorem, mieszcząca się na Nowym Świecie 57, została otwarta 29 listopada 1918 roku. Picadorczycy szybko stali się najważniejszą grupą poetycką w kraju.

Po roku od powstania kawiarni ukazał się pierwszy numer „Skamandra” – miesięcznika, który stał się wkrótce jednym z czołowych czasopism literackich dwudziestolecia międzywojennego. Do grupy Skamandrytów, oprócz Tuwima, należeli Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz i Kazimierz Wierzyński.

5 września 1939 roku, w obliczu wojny, Tuwimowie opuścili Polskę. Przedostali się do Rumunii, a następnie do Paryża. W 1940 roku wypłynęli z Portugalii do Rio de Janeiro, a rok później przenieśli się do Nowego Jorku. W USA pozostali już do końca wojny. Do Warszawy powrócili 12 czerwca 1946 roku. W tym samym roku adoptowali córkę Ewę. Julian Tuwim zmarł nagle, 27 grudnia 1953 w Zakopanem. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Więcej na stronach Fundacji im. J. Tuwima.