Historia Schroniska

Budynek, w którym obecnie mieści się Szkolne Schronisko Młodzieżowe jest przykładem niezwykłej aktywności organizacyjnej uwolnionej wraz odzyskaniem niepodległości w 1918 r.

Już w 1922 r. zapadła decyzja o wybudowaniu na ul. Konstantynowskiej 27 (obecnie Legionów) siedmioklasowej szkoły powszechnej, której budowa trwała niespełna półtora roku. Oddany do użytku w listopadzie 1923 r. nowoczesny gmach szkolny wpisywał się w państwowy program walki z analfabetyzmem.

Budynek posiadał siedem klas lekcyjnych, salę gimnastyczną, kuchnię, salę do robót ręcznych oraz niedużą aulę. Szkoła otrzymała imię Stanisława Konarskiego, które zostało utrwalone na marmurowej tablicy wiszącej obecnie w sali konferencyjnej schroniska.

Projektantem był znany miejski architekt Wiesław Lisowski, twórca kilkudziesięciu obiektów, głównie użyteczności publicznej. Sam projekt utrzymany był zaś w stylistyce nawiązującej do klasycyzmu.

Uroczystość otwarcia nieotynkowanej jeszcze Szkoły Powszechnej - 4 listopada 1923 r.

W czasie okupacji powstały tu biura i urzędy, ale po drugiej wojnie wróciła młodzież. Powoli jednak budynek przestał spełniać standardy ówczesnych, coraz to większych szkół. Po 1958 r., przez pewien czas funkcjonowało tu Liceum Wieczorowe dla Pracujących, ale pod koniec lat siedemdziesiątych uznano, iż budynek ten będzie odpowiedni dla siedziby Szkolnego Schroniska Młodzieżowego. Remont oraz przystosowanie obiektu trwało prawie dziesięć lat, do 1989 r., ale prawdziwe unowocześnienie budynku nastąpiło w latach dziewięćdziesiątych, kiedy to m.in. zlikwidowano kotłownie oraz założono niewielki, ale dający wytchnienie turystom ogród.

W latach osiemdziesiątych, schroniskową aulę oraz znajdującą się nad bramą wjazdową antresolę, wykorzystano jako plan zdjęciowy do filmu Vabank II, czyli riposta. Dziś mało kto rozpozna, że obecna sala konferencyjna była mroczną spelunką, w której doradca nieuczciwego bankiera Kramera szukał profesjonalnego zabójcy z zamiarem ostatecznego pozbycia się kasiarza Kwinty.